پویایی خشکه دارهای راش و ممرز در یک جنگل آمیخته راش

افتادن خشکه دارهای سرپا مترادف با تغییر نقش اکولوژیکی آنها در اکوسیستم جنگل و عبور از مرحله ای به مرحله دیگر می باشد. این عبور و گذر از مراحل مختلف همواره مورد توجه اکولوژیست ها و جنگل شناسان بوده که در این پژوهش  نیز مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش 215 خشکه دار در جنگل خیرود اندازه گیری و از بین آنها 64 خشکه دار به صورت تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. به طوری که تأثیر هریک از عوامل اندازه خشکه دار (قطر برابرسینه)، درجه پوسیدگی و کیفیت آن، گونه درختی و شیب عرصه در میزان افتادن خشکه دارهای راش و ممرز بررسی و تجزیه آماری شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که میزان افتادن خشکه دارهای راش به مراتب بیشتر از خشکه دارهای ممرز می باشد، هرچند که خشکه دارهای راش در جنگلهای طبیعی ارتفاع کمتری را در مقایسه با خشکه دارهای ممرز نشان می دهند. بررسی روند تغییرات ارتفاع شکستگی خشکه دارها نشان داد که با افزایش شیب عرصه میزان افتادن خشکه دارها افزایش می یابد، هرچند که این تأثیر معنی دار نمی باشد. همچنین با افزایش درجه پوسیدگی، میزان افتادن خشکه دارها در جنگل به شدت افزایش می یابد. براساس نتایج بدست آمده، تأثیر درجه پوسیدگی و اندازه خشکه دار در میزان افتادن آن در سطح 1% معنی دار است، در عین حال نوع گونه و شیب عرصه تأثیر معنی داری در میزان افتادن خشکه دارها نشان نمی دهند. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش شمای پویایی خشکه دارها نیز ارائه گردید.